Blosses

We love partying is hoofdstuk 2 van het verhaal  Tot op het bot, geschreven door V.Valentina. Dit is het derde gedeelte, voor deel één, klik hier.

We love partying [3/3]
Als Riley en ik het water in rennen, zit Jane op de schouders van Thomas. Niet veel later komt Alyson boven water, ze zit op de schouders van Zain. Ze houden schreeuwend een gevecht. Maar de meiden zijn allebei zo dronken dat het niet lang duurt voor ze beide het water van het meertje langs het strand waar ons feestje is, vallen.
'Kom, schatje,' zegt Riley lief en van het een op het andere moment zit in ineens op zijn schouders. Naast me zit Scarlett, maar wie haar draagt weet ik niet.
'Hier.' Scarlett reikt me een fles aan. 'Kun je lekker slapen vannacht.' Ik pak de fles en begin stom te lachen. Blijkbaar heb ik de fles niet meer nodig om lekker te slapen. Maar een paar extra slokjes kunnen geen kwaad.
'Waar is Cameron eigenlijk?' vraag ik aan Scarlett. Ze wijst naar de kant. Daar ligt Cameron met een jongen te zoenen, die vermaken zich wel.
'Kom, loop eens wat verder, mannen!' roept Scarlett. De jongens lopen met ons op hun schouders dieper het meertje in.
'We love partying!' gilt Jane, terwijl ze bijna in het water valt. Ik heb geen tijd om te lachen, Alyson geeft me een duw vanachter. Riley weet me overeind te houden en we gaan in gevecht met Alyson en Zain. Al snel ligt Alyson in het water.

'Yeah, gewonnen!' roep ik blij terwijl ik de drankfles in de lucht houd. Opeens gaat Riley onder water, en haalt hij me van zijn schouders af. Nu moet ik zwemmen. Maar voor ik me kan bedenken, hoe dat ook alweer moet, houdt Riley me weer vast. Hij zoent me nog eens en ik ben totaal verdwaald. Ik voel het water tussen ons verdwijnen. Wat maakt het eigenlijk uit wat ik doe? Dit jaar is toch in scène gezet, dus zo erg is het niet om een slet te worden, toch? Ik ben een schrijfster op zoek naar een verhaal, wat maakt het dan nog uit dat ik de eerste avond al met zo'n knappe jongen mee ga? Het is toch allemaal nep.
'Zullen we gaan?' vraagt Riley ineens. 'Het feest is toch bijna afgelopen.'
Ik kijk om me heen, en zie dat er inderdaad heel wat mensen terug gaan. We lopen samen het water uit en zoeken onze kleren.
'Oh nee,' zeg ik met dubbele tong. 'iemand heeft mijn jurk mee genomen.'
Riley begint hard te lachen en geeft me zijn trui. Hij neemt me in zijn armen en we lopen moeizaam en nogal strompelend door de alcohol, terug naar de gebouwen van de Thomas Kinghorn School.
'O nee,' fluister ik weer en veel te hard. 'Nu moet ik langs die domme dozen van kamergenoten. Dat lukt me nooit zonder dat ze me door hebben.'
Riley lacht. 'Je hebt te veel gedronken, schatje.' Hij kust me. 'Maar je mag wel bij mij slapen.' Omdat ik te veel gedronken heb om nee te zeggen, loop ik met Riley mee naar de jongensvleugel van het schoolgebouw.
Als we de kamer in komen, zijn Riley's kamergenoten ook al terug van het feestje.
'Er is een nieuweling en Riley slaat meteen toe,' lacht een van de jongens.
'Ja, ze is echt een schatje.' zegt Riley terwijl hij me naar zich toe trekt, en ik begin stom te lachen. 'Kom je?' vraagt Riley klef terwijl hij me met zich mee trekt. 'O wacht, nog even iets pakken.' fluistert hij in mijn oor.

En ik zweer het jullie: Dit is het moment dat het microfoontje, dat in mijn bh zat om alle momenten op te nemen, zodat ik ze later kon opschrijven, stopte met opnemen. Echt waar. En dat microfoontje was mijn enige geheugen, die avond. Mijn hersenen waren namelijk uitgeschakeld, laten we maar zeggen...

Volgende week zondag komt het nieuwe deel online, het eerste deel van het nieuwe hoofdstuk; the morning after