Blosses

Hier is dan eindelijk deel 2 van tot op het bot van V. Valentina. Deel twee van het eerste hoofdstuk: Een weg naar een totaal nieuwe wereld. Voor deel 1, klik hier. Enjoy!

Part 2/4
Ik loop achter Melissa aan, de eetzaal in. Er staan vier lange eettafels naast elkaar. Twee daarvan worden bezet door de jongens van de Thomas Kinghorn School. Ik glimlach en zoek naar de jongen van vanmiddag. Het chocoladebruine haar valt op tussen een groep jongens aan het einde van een tafel. Het liefste zou ik erbij gaan zitten, maar de school verbiedt het mengen van jongens en meiden. En ik weet wel zeker dat ze voor mij geen duidelijke uitzondering zullen maken. Dus loop ik maar achter Melissa aan.
'Ik had uiteindelijk dus toch een A voor mijn verslag. Maar Jane had een A-plus, ik kan haar echt niet uitstaan.' vertelt Melissa tegen Louise. Het groepje van de drie meiden gaat met hun dienblad aan een van de tafels zitten.
'Waarom gaan jullie niet bij hen zitten?' vraag ik, terwijl ik wijs naar een groep meiden die het veel gezelliger lijkt te hebben.
'Omdat dat echte bitches zijn.' antwoord Melissa kortaf.
'Ik dacht dat kostscholen zo van het omhoog vechten waren?' vraag ik uitdagend.
'Dan ga je toch lekker bij hen zitten?' Kaatst Emily terug.
'Oké, doei!' zeg ik dom en ik draai me om. Waarom was ik hier ook alweer? Even kijk ik angstig om me heen, maar ik heb eigenlijk niets te verliezen. Dus ik slik nog een keer en stap op ze af. 'Ik hoop dat jullie wel iets boeiends te vertellen hebben, zij praten alleen maar over cijfers.' zeg ik zelfverzekerd als ik aanschuif bij een groepje rijkeluistypes.
Ze kijken me allemaal verbaasd en arrogant aan. 'En waarom zouden we met jouw willen praten?'
Ik zit met mijn mond vol tanden, terwijl de arrogante meiden me verwachtingsvol aankijken. Maar mijn hoofd lijkt een zwart gat en ik weet niets terug te zeggen.
Op het moment dat ik mijn excuses wil aanbieden en terug wil gaan naar het saaie groepje van Melissa, wordt er op mijn schouder getikt. Ik draai me verschrikt om en kijk recht in de diepblauwe ogen van de jongen.
'Ik vroeg me af of je ook een naam hebt?' vraagt de jongen verlegen en mijn hart smelt.
'Tara.'
'Jij mag hier helemaal niet komen, Riley Dungray.' roept een van de meiden die aan de tafel zit door me heen.
'Doe niet zo schijnheilig.' antwoort Riley koel.
'Anders loop je even mee naar buiten? Daar mogen we vast wel even praten.' stelt Riley aan me voor.
'Of we gaan vanavond naar het meertje, ter ere van onze nieuwe aanwinst? 'stelt een van de andere meiden voor terwijl ze naar mij wijst.
'Ja,' roept een derde gesmoord. 'als jij wat jongens optrommelt, Riley, zorgen wij voor de drank.'
Diep vanbinnen begint er iets te groeien. Ik heb gevonden wat ik zocht. Dit jaar gaat echt geweldig worden!
Als Riley wegloopt, trekt een blond meisje aan mijn arm. 'Wedden dat het vanavond nog raak is tussen jullie? Ik ben trouwens Scarlett.' en ze wijst de anderen aan. 'Cameron, Alyson, Jane en Gemma.'
'Vanavond gaat echt super worden. Tara, zorg dat je om half tien hier voor de eetzaal staat en iets geweldigs draagt, voor Riley natuurlijk.' En we lachen hard met z'n allen, wetend dat de jongens naar ons kijken.

V.  Valentina