Blosses

Voor degenen die het niet weten, iedere zondag komt er een nieuw deel van het verhaal Tot op het bot op mijn blog, geschreven door V. Valentina. Voor het vorige deel, klik hier Vandaag het eerste deel van het vierde hoofdstuk!

Daar lag ze. Cameron. Haar ogen wijdopen. Ze keek naar de hemel, maar het leven was uit haar lichaam verdwenen. Ze was alleen nog vlees, drijvend in een mengsel van water en bloed. Het meisje had een witte jurk aan, wat raar was, want zoiets had ze niet aan toen we naar het feest gingen. Het zweefde mee met de lichte beweging van het water dat lichtrood was. Cameron heeft de hele nacht in dat water gedreven. Cameron is al een hele nacht dood. Dood. Verdwenen, en nooit komt ze meer terug. Ze ligt daar, en dat is het laatste wat ze doet en wat we van haar zullen zien. Cameron, een meisje van 16 jaar, is vermoord en wij staan te kijken hoe haar lijk wegdrijft.
Dat is het moment dat ik de inhoud van mijn maag voel, het rommelt in mijn buik en op het moment dat ik iets in mijn handen voel, geef ik over. Alles komt eruit en ik voel me als een dweil, waardeloos. Ik wil liggen, maar voel me ineens doodziek. Mijn bloed gaat sneller stromen en ik voel paniek op komen. Maar die paniek druk ik weg, ik durf de aandacht niet op mij te vestigen. Niet nu.
'Wat is er gebeurd?' vraagt Scarlett onuitstaanbaar kalm terwijl ze Jane, die nog steeds in shock lijkt te zijn, naar zich toe trekt. Dan begint Jane te huilen en als ik naar Alyson kijk, zie ik dat zij ook niets verstaat van Jane's verhaal. Maar dat is nu helemaal niet belangrijk. Het enige wat we moeten doen is goed bedenken wat we gaan doen.
'Zal ik de politie bellen? Of naar de directrice gaan?' probeer ik behulpzaam te zijn. Maar als reactie draait Scarlett zich verschrikt om. 'Ben je helemaal gestoord?' fluistert ze boos naar mij. We moeten zorgen dat het bewijs dat wij hier zijn geweest verdwenen is en een alibi bedenken. We moeten zorgen dat ze niet weten wat wij hiermee te maken hebben. Ik laat mijn toekomst niet door haar verpesten.' Met een vies gezicht wijst Scarlett naar het water. Ik durf niet naar het lijk van Cameron te kijken, maar ik durf me ook niet af te vragen of het wel goed is om haar daar te laten drijven. Zou ik dat op mijn geweten willen hebben?


Volgende week zondag gaat het weer verder!